Dag mooi mens,
Geen enkel pad is lineair.
Als je kiest om aan de slag te gaan met jezelf dan kom je jezelf regelmatig tegen. En dit kan misschien afschrikken of zwaar voelen of tot gefronste wenkbrauwen leiden. En dat is oké. Het mag.. Het hoort er gewoon bij. Het maakt het daarom niet minder of slechter of zelfs niet aan te raden.
Integendeel. Ik nodig juist heel graag uit én ik deel je graag wat het allemaal kan zijn. Omdat het juist heel normaal is dat met ups en downs gaat!
Continu shit zou toch geen leven zijn, niet?
En continu sky high, rocket fast zou... mja, misschien zou dat wel leuk zijn. Maar het leven is het leven, een lach en een traan gaan hand in hand. Dus ook jouw eigen proces.
Ik heb niet de intentie om het zwaar te maken of zo. Hoewel het wel wat zo voelt misschien nu je dit leest. Fin, Ik hou het graag eerlijk, transparant, echt, realistisch en to the point
Dus het proces met jezelf kan dus soms zeer intens voelen. Heftig. Moeilijk. Lastig. Confronterend. All over the place.. Messy...
En het volgende moment voel je jezelf heel licht, vederlicht, verlicht (lett. en fig. want ja, je liet balast los) en een bundle of joy and happiness. Echt! Ik zever niet! Ook dit is onderdeel van het proces!!
Het wisselt dus af, soms zeer snel en soms langzaam... Maar weet gewoon dat het goed komt. Dat het helemaal goed komt! Just keep on walking...
Het wisselt dus af, soms zeer snel en soms wat langzaam...
Maar weet gewoon dat het goed komt.
Dat het echt helemaal goed komt!